Niestety, ale taka jest prawda.
Obejrzałem go ponownie i albo to ja się zmieniłem, albo film mnie zwyczajnie przerósł tym razem.
Po pierwsze muzyka - tu nie mam żadnych problemów, główny motyw sprawia, że ciarki przechodzą po plecach, no ale w zasadzie to tyle. Charakteryzacja po latach wygląda sztucznie. Są momenty, kiedy powinno być strasznie, ale robi się śmiesznie, szczególnie ma to miejsce wówczas, gdy przez dziewczynkę przemawia demon i rzuca stek absurdalnych i prześmiewczych wyzwisk. I tutaj pojawia się kolejny problem. Czasami, gdy przez dziewczynkę przemawia demon, to ma się takie wrażenie, jakby dźwięk dochodził z innego miejsca w pomieszczeniu, a kilka razy jest też tak, że ruchy warg aktorki nie pokrywają się z tym co słyszymy. Zakładam, że niektóre kwestie były tak wulgarne, że dodano je sztucznie potem, w trakcie montażu, co też zresztą widać i słychać. Główna bohaterka w pewnym momencie wypowiada ładną wiązankę przekleństw, a jej usta w ogóle się nie poruszają.
Film po latach, zamiast straszyć, to śmieszy. I to jest największy mój zarzut. A szkoda.